geen woorden voor

zelfs ik kan hier geen commentaar op vinden ;)

Geluk nr 2

Geluk.
Dat stukje heeft voor veel reacties gezorgd hier en daar.
Blijkbaar iets wat meer mensen bezig houdt.
Interessant vind ik hoe we (ik, jij, ze) vandaag met geluk omgaan.
Het lijkt wel alsof geluk ook in het "Rijtje van de Dingen die je Moet Zijn"
thuis is komen te horen.
Een soort hebbe-ding in plaats van een staat van zijn.
Iets wat we:
-proberen te kopen
-willen bereiken met die leidinggevende functie
-nastreven met die ene leukste, meest bijzondere vakantie
-eruit (of erin, ligt eraan hoe je het bekijkt) proberen te sporten op de lopende band in de meest hippe sportschool
-zoeken in die nieuwe coole eettent waar je dat laatste tafeltje heb weten te reserveren
-denken te vinden in de zoveelste film over De Amerikaanse Droom
- projecteren op onze kinderen door ze via allerlei activiteiten ook 'geluk' te laten nastreven
-waarover we collectief aan werken en met politici over debatteren, met als voorbeeld de stad Rotterdam

Terwijl dat toch echt niet lijkt te kunnen. Al heeeeeeeeeeel lang niet. Als ik moraalfilosoof Frederik Audenaert mag geloven, dan.
Hij citeert onder andere Marcus Aurelius: “Het geluk in uw leven hangt af van de aard uwer gedachten”. Na, simpel dus.
Alles droppen en anders gaan denken. Net voor niets een eigen huis gekocht ;)

Stil staan

In mijn trainingen met 20ers, professionals en managers, hoor ik ze vaak zoeken naar rust, stilte, stilstaan. Leren bezinnen, leren reflecteren in een wereld die erg snel gaat.
Herkenbaar. Ik sta ook met moeite stil. Er is altijd zo veel leuks te doen en te beleven. Ik kan het allemaal niet missen, toch? Stel dat er iets aan me voorbij gaat!
Ik wil wel leren stil staan. Terugblikken en vooruitblikken, over mezelf nadenken. Ik wil rust kunnen nemen. Want als ik het doe, levert het me best wat op: helderheid in denken, creatieve ideeen, relativisme.
Maar veel doen en veel beleven is ook erg lekker. Tonnen energie denk ik te krijgen van alle dingen die ik doe. Totdat ik even stil blijf staan. Dan ben ik vaak, ineens, heel erg moe.
Maar... ik stop alleen maar als mijn grens bereikt is, of sterker nog, ik er overheen ben. Of ertoe gedwongen wordt.

En dat gebeurt sinds een paar dagen. Ineens ben ik namelijk weer openbaar-vervoer-reiziger. Voor een maand. In mijn nieuwe huis, naast centraal station, moet ik namelijk nog even wachten op een parkeervergunning. Tot die tijd reis met trein, bus en tram het land af. Iedereen zegt dat ik gek ben geworden, OV is immers écht vermoeiend. Overstappen, aansluiting halen of missen, wachten bij de halte in de regen.
Gek geworden, hoezo? Het is heerlijk. Eindelijk tijd. Om om me heen te kijken. Mensen te observeren. Gebouwen te zien. Het stel naast me af te luisteren. Te hangen in de stationsrestauratie met een spits of metro die ik oppervlakkig doorscan.
Ik weet het, ik weet het. Het is een truc. Een truc die over zal gaan of die weg zal vagen, geen effect meer zal hebben.
Maar ik geniet er nu even van. En ik hoop ervan te leren.
Om misshien écht te leren stil staan.

Carriere uit?

Metro. Gister. Uit onderzoek van Manpower blijkt dat carriere uit is bij twintigers. Ze vragen te veel, zijn verwend. Ze willen alles en werken er ook liever niet hard voor*: flexibel zijn, alles mooi en goed doen, een leuke bak, niet lang bij dezelfde baan hoeven blijven, de beste vakantie, de leukste feesten, de meest interessante netwerken, lekker op ideeen broeden.
Volgens de onderzoeker moeten ze oppassen. Want werken is niet leuk, zij zullen snel hun kop stoten. Die jeugd van tegenwoordig...!

What's new?
"De jeugd van tegenwoordig heeft lak aan ouders, is geobsedeerd door seks en verslingerd aan moderne muziek en dans. Ze hangen op pleinen rond en (…) op school is geen aandacht meer voor normen en waarden’’ volgens Aristophanes, een Griekse schrijver uit 400 voor Christus.

Of: de tekst "Vroeger.....was alles anders" klinkt ook niet nieuw in de oren. Of wel?

Dus wat is er anders? Waarom zo veel meningen over hoe twintigers zich gedragen? Waarom zo veel oordeel over hoe ze / we het doen? En waarom mag werken niet leuk zijn? En waarom mag ik niet alles uit het leven halen zonder dat ik constant te horen krijg dat ik op mijn gezicht zal gaan?

Leren, dat wil ik heel graag. Hulp en begeleiding ook. Want, ook al wil ik het liefst alles, ik ben best onzeker. En het feit dat ik de laatste tijd alleen maar hoor dat ik het niet zo goed doe als twintiger, helpt niet kan ik je vertellen...

* overigens willen we best hard werken, alleen zien we de mogelijkheid om het anders aan te pakken, bijvoorbeeld door flexibele uren te maken. Dat heet vernieuwing, dacht ik... Of was het innovatie?
Is dat ook hard werken of telt dat niet mee?

Generatiekwaal

Wij 20ers zijn opgegroeid met het idee dat geluk maakbaar is. Onze ouders moesten hard vechten voor hun vrijheid. Hun behoefte om zichzelf te mogen zijn hebben ze liefdevol op ons geprojecteerd: "Kind, doe wat JIJ wilt, kies voor wat JIJ belangrijk vind, wees vrij, kies voor jezelf". En hebben ons massaal verantwoordelijk gemaakt voor ons eigen geluk. Hebben ons laten geloven dat geluk maakbaar is. "Alles kan als je maar wilt" is een van de kernovertuigingen die ik heb meegenomen uit mijn jeugd. Tot en met gister geloofde ik daar heilig in.
Ik moest een hypotheek, binnen 4 weken. Eitje, zei de een. Niet haalbaar, de ander. Vanuit mijn overtuiging dat alles kan en daarmee ook mijn geluk (in dit geval geminimaliseerd tot een hypotheek) te beinvloeden is, ging ik aan de slag. Binnen no time had ik alles wat nodig was. Stukken van banken, rapporten, verklaringen. You name it, ik had het geregeld!
Helaas. Ik heb het niet gered.
Eerst lag het systeem eruit bij de bank. Sorry, mevrouw, onmacht noemen we dat. Onmacht? Dat woord komt helaas niet voor in mijn Mixersvocabulaire.
Toen bleek bij de laatste controle een stuk niet te kloppen (had iemand dat misschien wat eerder kunnen melden??). Ik in de auto, naar de bank, 20 minuten later had ik het stuk in mijn handen. Mag ik nu tekenen dan? Ja mevrouw, alles is rond. We sturen het op.
Einde van de dag bleek dat de stukken naar de verkeerde notaris waren opgestuurd en daarmee wederom niet op tijd waren (de bank is Belgisch, by the way). Weer een dag verder.
Nog een dag wachten op mijn geluk...

"Wees slechts betrokken bij de dingen waar je invloed op hebt" zegt wijze man Covey.
Hij schreef dit in 1989.
Toen was ik, Mixer, 9 jaar oud.

Zinboek

Van de week presenteerde een collega zijn boek. ZIN heet het.
Ik mag die collega, ik vind dat hij waardvolle dingen zegt. Dus ZIN om te gaan had ik sowieso wel. Verassingen verwachte ik niet echt, het boek zou mooi zijn, ZINvol.
Maar toch... Mijn collega is vijftiger. Vijftigers (pijnlijk maar waar) slagen er niet altijd in iets te maken wat voor twintigers interessant is. Dat is een (voor)oordeel dat ik heb en elke keer dat ik het tot nu heb getoetst, blijkt het te kloppen. Tot van de week.

Het ZINboek is namelijk alles wat bij mijn generatie past:
- niet rechtlijnig, maar fragmentarisch, chaotisch
- niet al helemaal ingevuld, maar ook door mij te schrijven
- niet ellenlange vage teksten, maar concreet, simpel
- niet pretentieus, maar uit het hart geschreven
- niet alleen te koop, maar online te lezen, te delen, te verspreiden, te geven

Ik ben blij verrast. Omdat ik een vooroordeel weg kan gooien. Omdat mijn behoefte als fragmentarisch, graag zelf bepalende boekenlezer, als MIXER, begrepen is.

www.zinboek.nl