lijden

Mijn vrienden, hun vrienden, daar weer de vrienden van en ik zijn duidelijk verwend. Daar waren we (volgens mij) al uit. Tja, alles ligt ook wel een beetje aan onze voeten. De westerse maatschappij waarin we dagelijks ons ding doen is dusdanig ontwikkeld dat we niet meer na hoeven te denken over onze primaire behoeften (Maslow, A. ; 1974). We worden geboren en al voorzien van de eerste vier lagen ( zie plaatje 1) en werken hard aan de vijfde. We zijn groot geworden in een maakbare wereld waarin alleen zingeving nog onze aandacht lijkt te vragen.
Maar is het ooit goed en mooi genoeg? En zijn we nog in staat om te lijden, of zijn we dat helemaal verleerd? Hebben we eindelijk een manier gevonden om altijd en overal ons lijden te kunnen vermijden?
De oplettende lezer is vast opgevallen dat er een stuk op mysterieuze wijze van mijn weblog is verdwenen. Het stuk ging over lijden. Over onze generatie die het zo lastig vind om het leven goed genoeg te vinden zoals het is.
Het voorbeeld was gegrepen uit het leven van een vriendin. Een incident wat in mijn ogen kleur gaf aan het feit dat mijn generatie constant op zoek is naar meer. En, wanneer zij het niet naar haar zin krijgt, haar spullen pakt en vertrekt.
Het stuk heb ik eraf gehaald. Op verzoek. Omdat het kwetsend was.
Maar ja, daar ging het nou juist om: dat we in ons mooie maakbare wereldje, het lijden niet meer aankunnen. Onszelf en anderen zo veel mogelijk beschermen van de dingen die minder mooi zijn, aan onszelf en anderen.

Ik schreef aan het einde:

" Verlangen. Mijn generatie is er zeer bedreven in. We willen zo veel mogelijk en als het niet kan, graag toch nog veranderen alstublieft. En hier, nu graag, niet morgen. Morgen is het al voorbij, dan verlangen we alweer naar iets anders. En hoeven we dat van gister zeker niet meer. Want daar zijn we allang overheengegroeid. Dan is het echt niet meer goed genoeg.

Verlangen is het gevoel van de mens die tevergeefs aan het pogen is om zijn lijden te beeindigen. Hij doet alles is zijn macht om het verlangen te vervullen, in de hoop dat hij geluk zal bereiken. Tevegergeefs, leven houdt immers altijd lijden in. Dat lijden aanvaarden in plaats van het te verdrijven is vele malen effectiever. Het geeft vrijheid en rust. (Chopra, D.; Boeddha(2007))

Hmmmm.
Staat dat mijn generatie misschien te leren? Meer het lijden te accepteren dan altijd en overal bezig te zijn met alles wat er niet is?
Want, hoe gaat het anders OOIT goed genoeg zijn?"

Door het weg te halen doe ik er aan mee, dat realiseer ik me. Want ook het weghalen van een post is de vermijding van de, volgens mij, onvermijdbare pijn...
Maar naast lijden staat voor mij ook respect voor de keuzes van de ander, om wel of niet die lijdensweg te bewandelen. Blijkbaar gaf dat de doorslag :)

PLAATJE 1