succes

Eindelijk, succes!
Dat ik voldoende opdrachten zou hebben, heb ik me geen zorgen over gemaakt, dat was bij start al redelijk duidelijk. Dat ik door de mand zou vallen (wat? voor jezelf op je 27ste? en dan een jaar op reis? dat lukt je nooit!!) heb ik me helemaal geen zorgen gemaakt. Dat ik mijn opdrachten goed zou kunnen volbrengen, heb ik me een beetje (gezonde) zorgen over gemaakt. dat ik iets voor elkaar krijg als ik dat eenmaal besluit is iets wat ik al langer ken vanmezelf.
Een ander apsect van mijn karakter (ook al langer bekend) kreeg echter wel een flinke uitdaging. Ten doel heb ik namelijk gesteld om minder lang en minder hard te werken. Mijn prestatiedrang aan de kant te zetten en eens te genieten van alles dat gebeurt. Of ik daar succesvol in zou worden, heb ik ten zeerste betwijfeld.
Afgelopen week was ik (zoals heel nederland, dus al had ik willen werken..., maar goed) vrij. Op vakantie kan ik ff niet (geld, reis, sparen!). Dus was ik thuis. In mijn e-mail stonden nog een aantal vragen die ik moest beanwtoorden. Ik heb met mezelf afgesproken ze tot 6 mei te laten staan en mezelf ook de opdracht gegeven om dan ook snachts te kunnen slapen. Tot en met vrijdag redelijk goed gelukt. En toen kwam het zoveelste weekend van deze week (voor mijn gevoel hebben we dus 4 weekenden achter de rug). Zondag middag zat ik met een vriend op het terras. Ik hoor mezelf zeggen dat ik me verveel. Huh? Uitrusten, relaxen was het toch? En ik verveel me?
Blijkbaar. Niet dat ik het niet heerlijk heb gevonden om mijn vrienden weer eens goed te zien(!!!) maar op dag 9 van de leegheid heb ik het gehad. Ik ga weer aan de slag met een nieuw voornemen: balans.....