Vandaag naar de culturele zondagen geweest, 1 van mijn favoriete dingen in mijn mooie stad utrecht. "Gluren bij de buren": in eigen woonkamers van kunstzinnige utrechters kon je genieten van hun meesterwerken: film, zang of theater. Dat je een kijkje mag nemen in het huis van een ander, je nieuwsgierigheid ongeneerd kunt laten gaan en lekker is helemaal iets voor mij, genieten...Laatste stuk was in een studentenhuis, 'n bandje met de naam durk attaturk. 2 jongens die overduidelijk vol zaten met creativiteit en potentiele meesterwerken. Helemaal gaven wat ze hadden, op zijn meest kwetbaarst. Heel authentiek.
Ok, hier is dus wel durf voor nodig. Maar mooi? Helaas!
Met een groep van ongeveer 20 hebben we zitten luisteren. We keken elkaar aan, soms kort, soms langer. "Vind jij het wel mooi?" dacht ik te lezen in de ogen van mijn buurman. Euhh, nee, niet echt.
Wél gaaf. Dat ze er durven staan. Dat ze iets in elkaar draaien wat ze zelf zichtbaar het mooist vinden en het lef hebben dat in eigen huis aan ons, Utrechters, te laten zien. Op z'n rauwst.
Dus dan maar verduren. En steunen. En: duimen voor een beetje melodie...
Nummer is down te loaden op http://www.durkattaturk.com/
