'Ik' zijn

Er wordt tegenwoordig heel veel over mij gepraat en geschreven. Ik, de mixer. Of nee, de generatie Y-er. Ik bedoel dus de millenial. Of de internetgeneratie. Naja, dat bedoel ik dus. Aan alle kanten in een hokje geplaatst, ik hoor de ene keer in het ene en de andere keer in het andere hokje. Pffffft, erg vermoeiend. En ook zinloos, merk ik. Want ik hoef er niet bij te horen, ik hoef ook niet gekenmerkt te worden. Wat mij namelijk ;) kenmerkt, is dat ik heel graag als individu wordt gezien en niet als 1 van de massa.Ik wil graag ik zijn, en niet een groep geboren tussen 1980 en 1991 (of 1981, ligt aan de schrijver die het opschrijft).

Ik snap het wel. Al die ikjes zoals ik die rond lopen in de bedrijven en heel erg hun best doen om ik te zijn, zijn een beetje lastig te (be)grijpen. Dus praten we erover, schrijven we erover. Maar ik vraag me wel af of dat al die ikjes wel helpt, aangezien ze juist dan ineens van een ikje een wijtje worden. En dus mogelijk heel snel afhaken, zoals ik dus.

Wat wel helpt?
Me lekker ik laten zijn.
En wanneer je niet snapt dat ik daar zo mee bezig ben, wanneer je iets anders van me wil dan ik doe, wanneer je een ander idee hebt erover....mag je 't atlijd vragen.
En tja, dan vertel ik het je graag.