Talenten. Sommige heb je, sommige ontdek je gaandeweg. Erg leuk en vruchtbaar proces. Maar soms ook wel verwarrend. Want sommige talenten raken met elkaar in de war, of werken elkaar tegen...
Een voorbeeld:
We hebben talent 1: Multitasken. Hij is ouder, loopt al een tijdje mee, is door de wol geverfd. Weet waar en wanneer hij gewenst is, duikt niet op wanneer ik m vooral níet nodig heb en voelt zich daarmee ook de koning van het stel (talenten, wel te verstaan).
En we hebben talent 2: Genieten. Hij is een nieuwkomertje. Hij weet nog niet goed waar en wanneer hij zich moet profileren, krijgt er veel weerstand van de oude garde en moet nog wat lef ontwikkelen. Hij duikt soms op juíst wanneer hij niet zo handig is en op de momenten dat ik hem het hardst nodig heb, is ie nergens te bekennen. Nog even trainen, met name in timing, dus.
Laatst toen ik over het landgoed op de Baak liep gebeurde het dus weer. Ik liep heerlijk tussen de bomen, eenden, mensen naar mijn gebouw. En toen dook Genieten ineens op, precies op het goede moment!
En toen, terwijl ik liep, zonder dat ik het goed en wel door had, glipte mijn hand in mijn tas. Hij greep, langzaam maar zeker, naar mijn geliefde blackberry en opende mijn mailbox. Voor ik het goed en wel doorhad was ik mijn e-mail aan het lezen en al lopend, tussen die bomen, eenden, en een paar glinsters zon, vond ik mezelf bezig aan het typen van een antwoord. En nog een antwoord, en nog een. Tijdens mijn gehele wandeltocht heb ik het gepresteerd om 4 e-mails te beantwoorden. Pas toen ik aankwam realiseerde ik me wat er aan de gang was: mijn oude talent, Multitasken, had soepel én effectief, de nieuweling, Genieten, de kop ingedrukt. Zo makkelijk, dat oude, vertrouwde gedrag: het duikt op en je hebt het niet eens door, bah!
Ik ben maar even stil gaan staan en heb de nieuweling bij de hand gepakt. Getroost en uitgelegd dat mensen vaker zo omgaan met verandering, want verandering vinden ze vaker eng... En dat het geduld nodig heeft om als nieuweling zijn plek te vinden. Dat het feit dat hij niet in één keer geaccepteerd wordt niet wil zeggen dat hij het verkeerd doet. Dat juíst ouwelingen, troonhouders, heersers altijd even moeten wennen aan verandering. En dat ie even moet doorbijten. Korte pijn, lang geluk.
Hij lachte. Zei toe het te blijven proberen. Gelukkig maar...
Een voorbeeld:
We hebben talent 1: Multitasken. Hij is ouder, loopt al een tijdje mee, is door de wol geverfd. Weet waar en wanneer hij gewenst is, duikt niet op wanneer ik m vooral níet nodig heb en voelt zich daarmee ook de koning van het stel (talenten, wel te verstaan).
En we hebben talent 2: Genieten. Hij is een nieuwkomertje. Hij weet nog niet goed waar en wanneer hij zich moet profileren, krijgt er veel weerstand van de oude garde en moet nog wat lef ontwikkelen. Hij duikt soms op juíst wanneer hij niet zo handig is en op de momenten dat ik hem het hardst nodig heb, is ie nergens te bekennen. Nog even trainen, met name in timing, dus.
Laatst toen ik over het landgoed op de Baak liep gebeurde het dus weer. Ik liep heerlijk tussen de bomen, eenden, mensen naar mijn gebouw. En toen dook Genieten ineens op, precies op het goede moment!
En toen, terwijl ik liep, zonder dat ik het goed en wel door had, glipte mijn hand in mijn tas. Hij greep, langzaam maar zeker, naar mijn geliefde blackberry en opende mijn mailbox. Voor ik het goed en wel doorhad was ik mijn e-mail aan het lezen en al lopend, tussen die bomen, eenden, en een paar glinsters zon, vond ik mezelf bezig aan het typen van een antwoord. En nog een antwoord, en nog een. Tijdens mijn gehele wandeltocht heb ik het gepresteerd om 4 e-mails te beantwoorden. Pas toen ik aankwam realiseerde ik me wat er aan de gang was: mijn oude talent, Multitasken, had soepel én effectief, de nieuweling, Genieten, de kop ingedrukt. Zo makkelijk, dat oude, vertrouwde gedrag: het duikt op en je hebt het niet eens door, bah!
Ik ben maar even stil gaan staan en heb de nieuweling bij de hand gepakt. Getroost en uitgelegd dat mensen vaker zo omgaan met verandering, want verandering vinden ze vaker eng... En dat het geduld nodig heeft om als nieuweling zijn plek te vinden. Dat het feit dat hij niet in één keer geaccepteerd wordt niet wil zeggen dat hij het verkeerd doet. Dat juíst ouwelingen, troonhouders, heersers altijd even moeten wennen aan verandering. En dat ie even moet doorbijten. Korte pijn, lang geluk.
Hij lachte. Zei toe het te blijven proberen. Gelukkig maar...