23 April, 2007

praktisch idealisme

Sprak dit weekend weer eens een goede vriend over de dingen van het leven. Hij vertelde (onder veel andere dingen) dat hij en zijn vriendin (ook mijn vriendin) een scharrelkip hebben geadopteerd. Hoe? Gewoon, adopteren, net zoals een kind in Afrika (weet je nog? Foster Parents?) of een appelboom, of een koe / geit in een 3e wereldland.
Maar dit ging dus om een kip, een oerhollandse kip. Als tegenprestatie mogen ze elke maand eieren ophalen in de biowinkel. Nee, niet eieren van díe kip. Eieren van een ándere kip. Want hún kip staat in Drenthe. En dat is een beetje te ver om eieren te gaan halen. Begrijpelijk, wel.
Ze werken dus mee aan een meer verantwoorde wereld. Ze zorgen ervoor dat er een extra kip rondloopt die niet hoeft te lijden. Ik ben trots op ze.
Maar ook wel verrast, door hun stereptypische praktisch idealisme. Want toen ik aan hem vroeg of hij er een keer langs zou gaan om de kip te bezoeken zei hij: "Nee joh, dat hoeft helemaal niet. Er hangt een webcam, dan kun je kijken vanaf je pc. Maarja, er lopen zo veel kippen, je kunt niet echt zien welke van ons is. Maar dat hoeft ook niet, toch?"

Heerlijk.
Praktisch, simpel, alledaags en nonfanatiek de wereld verbeteren.
Ik doe mee. Weliswaar niet via een kip, maar daar een andere keer meer over.

Ook? http://www.adopteereenkip.nl/
en vergeet vooral niet bij KIPKADO te kijken.