15 October, 2007

de persoonlijke engel



0800 uur delhi vliegveld

Roos en ik zijn onze bagage kwijt. Eigenlijk zagen we dit al aankomen. Onze bagage was namelijk in amsterdam al doorge"labeled" naar Delhi. Echter, bij aankomst werd ons verteld dat we onze bagage toch moesten ophalen en opnieuw moesten incheken. Er werd ons ook verteld dat onze bagage zeker weten doorgestuurd werd. Het eerste was niet halbaar. Het tweede was waar.
Vanaf mijn 4e jaar reis ik (semi-)zelfstandig met het vliegtuig. In Athene (waar ik tot mijn 18e woonde) werd ik op het vliegveld door mijn moeder overgeleverd aan een stewardess, die mij met een glimlach naar een KLM vliegtuig bracht. In Nederland gaf diezefdfe stewardess met altijd netjes af bij mijn opa, die me meestal bij de gate al stond op te wachten (dat mag, als je een minderjarige op komt halen ;)). Ik kreeg toen altijd een zakje om mijn nek met mijn paspoort en mijn ticket erin. Zodat ik het niet kwijt zou raken. Vanaf mijn 14e mocht ik het alleen doen. Blijkbaar ben je dan verantwoordelijk genoeg om je paspoort en ticket bij je te houden.
Nu, 13 jaar later, blijkt niets minder waar. Is het door de 5 weken onstpanning die ik achter de rug heb? Of misschien doordat ik net definitief heb besloten dat ik zo zorgeloos mogelijk door het leven wil gaan? Ik weet niet het niet. Maakt eigenlijk ook niet uit. Want het ongeloofelijke feit dat ik mijn TICKET Delhi-KaThMandu in mijn ingecheckte bagage had laten zitten, blijft helaas gewoon staan. En die bagage staat nu dus nog in Moscow. Ik voel me weer tien en wordt overvallen door het besef dat ik misschien toch weer een stewardessenhand nodig heb. Want, hoe hard ik ook smeek bij het kantoor van Royal Nepal Airlines, hoe groot mijn naam ook op hun lijst staat van reserveringen, ik kom er niet in zonder ticket. " No maam, you HAVE to buy a new ticket."
Mijn laaste boek was weer eens een oude van Coelho, " Valkyries". Hij beschrijft vrij uitvoerig zijn zoektocht naar zijn persoonlijke engel. In zijn verhaal noemt hij meerdere keren dat alles wat in het leven tegen lijkt te zitten, een poging van je persoonlijke engel is, om je ergens voor te behoeden / van te beschermen.
Ik geloof 'm graag. Anders zou ik moeten aannenemen dat ik weer een stewardessenhand nodig heb, wat ik als volwassen onafhankelijke vrouw niet helemaal aankan. Liever geloof ik Coelho.

PS: foto's zijn helaas niet beschikbaar. Kabletje zit in mijn rugzak, die nog steeds ergens tussen moscow, kathmandu en delhi rondzwerft.