In Rio geven ze elkaar te eten, ook als ze zelf niks hebben.
Ze drinken bier, ook als ze het niet kunnen betalen.
Ze lachen naar je, ook als ze geen tanden hebben.
In Amsterdam snijden ze je af op de fiets.
Smijten ze de daghap op je tafel.
En kijken ze je raar aan als je glimlacht naar iemanddie je niet kent.
Gister viel ik met mijn fiets, op straat. In Amsterdam. In een net vernieuwde wijk, vol met hippe appartementen. Waar yupperige, jonge Amsterdammers wonen. Geen goede plek om te vallen dus.
Best hard viel ik, zowel de tegenligger (ook fietser) als ik schrokken nogal van onze onbedoelde frontale collisie. Ik bleef daarom even zitten op de grond, om te voelen of alles er nog wel aanzat.
En binnen die paar seconden gingen maar liefst 5 deuren open. Daar renden ongeruste Amsterdamse yuppen uit, vragend of ze konden helpen of een ambulance moesten bellen.
Ik ben maar snel weer rechtop gaan zitten. Om te voorkomen dat er nog meer ongeruste yuppen naar buiten zouden sprinten. En heb me voorgenomen niet te vergeten een open blik te bewaren. Want zelfs in een stad als Amsterdam kun je verrast worden.....
