Leuk! Eindelijk, meer aandacht voor mijn generatie. Meer aandacht voor jong talent, meer aandacht voor een groep startende arbeiders die haar weg maar moeizaam lijkt te vinden.
Zo ook op een bijeenkomst waar ik laatst was. Ik deed mee aan een generatiedialoog, die georganiseerd werd door een bureau dat zich inzet voor twintigers. De intentie was om 'ouderen' (boven de dertig) te laten praten met jongeren (onder de dertig). Zo zou er iets (anders?) ontstaan. De sessie had een naam met het woord Twitter (iets dat leek op dialoog in de twitterzone) erin en insinueerde dat we met z'n allen gingen twitteren. Nu ben ik zoiezo als geen voorstander van het meegaan met elke hype die er is, maar dat laat ik even achterwege voor nu.
Terug naar de workshop, twitteren dus. Een workshop van korte duur, van snelle rondes. Dat spreekt aan, ik geef toe. Alleen het gewenste effect bleef uit.
Het werd een workshop met weinig inhoud, veel structuur met vooral veel aanwijzingen door de workshopbegeleiders. Terwijl twitter juist een open community is. Waar iedereen mee kan praten, met iedereen contact kan zoeken vrij kan verbinden. Door de vele instructies en opdrachten werd het een workshop met weinig ruimte voor dialoog, terwijl dat juist de intentie was. Hmmmmm.
Mijn vermoeden is dat steeds meer mensen beginnen in te zien dat twintigers wel wat meer kunnen brengen dan alleen een frisse jonge honden blik. Dat hun omgang met media, markt en elkaar daadwerkelijk anders is en wellicht wat kan betekenen voor de rest van het bedrijfsleven. En ik ben blij. Wat iedereen wil ze (ons). En iedereen houdt zich er ineens mee bezig, twintigers. Eindelijk.
Wel ligt er een grote valkuil op de loer: na te gaan bootsen wat zij (wij) zo goed kunnen. Dat werkt niet. Er is namelijk een reden voor dat onze generatie twitteren heel makkelijk vind. Dat we snel met elkaar kunnen schakelen zonder uren te hoeven discussieren. Dat we goed naar elkaar kunnen luisteren zonder bij het eerste beste meningsverschil te denken dat onze idealen te grond in geboord worden. En dat vijftigers dat wellicht niet kunnen.
Als vijftiger vorm geven aan een 'twittersessie' wordt al gauw nep, gekopieerd en helaas ook weinig diepgaand. En komt de dialoog in plaats van wel, juist niet op gang. Omdat er zo hard geprobeerd wordt. Mijn tip aan de vijftigers (en alle anderen ook trouwens): blijf lekker jezelf, dat is goed genoeg. En mocht je in gesprek willen met twintigers, allochtonen of homseksuelen omdat je denkt dat er iets te halen is dat anders is, doe dat gewoon. Wie weet wat er ontstaat.
