Blogger, dat ben ik. Ik schrijf op wat ik zie, meemaak en vind en hoop dat anderen dat ook interessant vinden. Maar voor wie eigenlijk? Vooe mezelf of juist voor degenen die mij (al dan niet trouw, waarvoor grote dank) lezen?En waarom doen anderen medebloggers het eigenlijk? Elke dag komen er honderden bloggers bij, met name jonge mensen die graag dingen kwijt raken over zichzelf.
Wat een fenomeen: onze foto's, vriendennetwerk, ervaringen en diepzinnige gedachten allemaal lekker op het web.
Lijden we massaal van exposiedrang? Of moeten we gewoon veel kwijt, in deze prikkelvolle wereld? Ik zou het niet weten, hoewel dit een interessante vraag lijkt te zijn voor de bloggers van mijn generatie: voor wie doen we dit eigenlijk?
Voor mezelf (de enige waarvoor ik écht kan spreken) denk ik dat het zo werkt: ik maak dingen mee, die ik graag wil delen. Ik hoop ook dat anderen ze delen, ik zoek verbinding. Maar natuurlijk ook (stiekum) dat ze het interessant vinden, dat ze in zullen haken op wat ik zeg en dat ze vaak terug zullen komen op mijn blog. Dus ook mezelf bewijzen (goed gevonden worden) speelt in dit proces een zekere rol, zou ik samen met mijn coach kunnen constateren.
Maar de laatste tijd had ik ff niks om kwijt te raken, blijkbaar, dus was ik even weg. Geen writers- maar een bloggersblock denk ik.
Gelukkig maar. Blijkbaar niet een en al bewijsdrang, maar mag ik van mezelf ook lekker 2-3 weken wegblijven...
Pfweeeeeeeew! (toch, coach?)
