29 October, 2008

zonder anderen

De afgelopen dagen zijn onhelder geweest. Gedachten en vragen over waarom ik dit avontuur aan het ondermenen ben, tolden door mijn hoofd. De voorbereiding voor deze reis had, blijkbaar, grote verwachtingen met zich mee gebracht. Welke precies wist ik niet, maar nu er niet aan voldaan wordt, worden ze langzaam duidelijker. Zoals vaker in het leven. Dagelijks heb ik me afgevraagd waar die Latino sfeer, waar ik blijkbaar erg specifieke beelden bij had, gebleven is. De muziek, de gauchos, de warmte van de Zuid Amerikanen, de spanning van het alleen reizen, de gouden kans om lokale mensen te ontmoeten…
Alleen kunnen zijn is voor een gedeelte gewenning. En voor een gedeelte moed.
Gewenning aan nieuwe gewoontes, patronen. Wat het doorbreken van de oude patronen met zich mee brengt, waarin ik dagelijks verkeerde. Afspreken met vrienden en mijn lief. Afspreken met collega’s, klanten, cursisten. Op plaatsen zijn waar anderen waarmee je verbonden bent, ook zijn. Iets wat je de zekerheid geeft dat je op de goede plaats bent, de goede dingen aan het doen bent. Eenmaal alleen, vervalt deze zekerheid. Het enige referentiepunt wat ik heb, ben ik zelf.
Uit onderzoeken is bewezen dat, voor de samenstelling van een zelf- of eigenbeeld, ‘anderen’ om ons heen grote rol spelen. Zij dienen als materiaal om jezelf met vergelijken en op deze wijze sociale informatie te verkrijgen. Doe je het goed of minder goed? Ben je een succesvol mens? Ook is bewezen dat deze ´anderen´ niet willekeurig zijn. Ze worden zorgvuldig gekozen door het onbewuste als individu creĆ«er je een met cirkel mensen om je heen, die min of meer hetzelfde zijn. Zo vormen zich sociale cirkels van min of meer vergelijkbare individuen, met vergelijkbare patronen, maar ook normen en waarden.
Mijn ‘anderen’ zijn tijdelijk uit beeld verdwenen. De reizigers die ik vluchtig ontmoet worden maar moeilijk een nieuw referentiepunt. De lokalen niettemin. Ze blijken hele andere beelden te hebben van reizen dan ik. Vaak blijf ik toch allen over, met mijn dagelijkse reisvragen, twijfels en beslissingen. Ik ben de enige die antwoord kan geven. Hier begint blijkbaar de moed om echt mezelf te zijn en te blijven.