BraziU

beeld is een handelaar van iets dat ik veel vaker ga tegenkomen, heb ik zo’n vermoeden. Kenmerkend voor de Braziliaanse cultuur, maar ook zeer begrijpelijk gezien de aanhoudende en klamme hitte. In alle kleuren en vormen hangen ze er. Hangmatten!
Al meteen blijkt dat ze niet slechts een souvenirtje zijn, maar dat ze ook daadwerkelijk, zelfs in de stad, gebruikt worden. Aangezien de taxichauffeur die ons weg zal brengen eerst uit zijn hangmat moet klimmen, deze af moet tuigen en op moet vouwen voordat hij in de auto kan stappen. Heerlijk, ik voel me meteen thuis.
En dat geldt voor veel tot nu toe. Brazilië is het land waar ik eigenlijk niet naartoe zou gaan, het land waar ik het minst over gelezen heb en het eerste land in tijden waarin ik geen snars van de taal begrijp (Portugees zou toch een beetje op Spaans lijken?). En toch voelt het meteen dichtbij, thuis.
Op straat, langzaam voortwiebelende mensen. Ze lopen alsof ze dansen, de samba aanwezig in hun heupen. In de natuur, meer van de oorspronkelijke bewoners. Ze vissen in de rivieren en leven met de slangen. De gids neemt ons mee zijn wereld in. Piranha’s vissen en zwemmen met ze. Paardrijden door het woud en stilletjes op zoek naar apen en armadillos. Verhalen over slangenbeten aan de lange eettafel. Eten van gefrituurde piranha’s. Caipirinhas aan de houten bar en lessen Forro. Uitgeput in slaap vallen in een hangmat, die eigenlijk best goed slaapt tegen de derde nacht.
Ik ben er pas een week. Brazilië bevalt me prima.