keuzes

Vijf weken geleden, zat ik met mezelf op een terras in Barcelona. Ik was net klaar met les en zat met een (spaans) boek op schoot, woordeboek ernaast, mijn nieuw verworven kennis toe te passen. Eigenlijk, zoals ik zo vaak doe op reis, was ik niet echt aan het lezen. Ik was aan het kijken naar de eindeloze passanten. Ik was aan het mijmeren over hun levensstijl, hun dromen, hun bezigheden. Volledig ontspannen. Ik moest niks, ik wilde niks, niks anders dan ik op dat moment aan het doen was.
En ineens dacht ik: ik kan alles. Het is allemaal mogelijk, als ik er maar voor kies. Punt.
Tuurlijk, zul je zeggen, tuurlijk kan alles als je maar wilt.
Maar dit zeggen is 1 ding, en het geloven is een heel ander. En op dat moment, geloofde ik het. Met heel mijn hart.
Daaruit voort, komen ineens allerlei soorten beslissingen rollen. Als vanzelf.
En ze zijn duidelijker dan ooit. Dit wil ik wel, dit niet. Het is helder. Voor mij, degene die het meeste eruit wi halen, degene die het liefst de beste keuze en beslissing maakt, een volledig nieuwe ervaring. Een verassende. Want eigenlijk is het heel makkelijk om te volgen wat je echt wilt. Het recept voor mij blijkt ontspanning, 'losmaking' van dagelijkse verantwoordelijkheden, andere impulsen en andere, nieuwe mensen. Simpel. Hoewel?
Ik vergeet de meest belangrijke: het mezelf gunnen om mijn gevoel te volgen. Daar heb ik geen recept voor...