waarden

Deze reis van inmiddels 9 weken heeft me veel opgeleverd, meer dan ik ooit had verwacht. Een van de mooie dingen die uit al deze nieuwe contexten is gekomen, is dat mijn persoonlijke waarden nog scherper zijn geworden. Ik weet duidelijker wat ik wil en kan daar nog beter voor kiezen. Hoewel ik echt begin te vermoeden dat het maken van mijn eigen keuzes en niet het maken van keuzes uit angst om anderen te kwetsen, mijn levensthema zal blijven kom ik elke keer een stukje dichterbij. En zo ook nu.
Maar hoe duidelijk het allemaal ook lijkt te zijn, wordt er hier in India (mijn laaste stop voordat ik terug naar huis ga) constant aan appel op mij gedaan. Om snel te kiezen wat ik ga doen en het liefst op basis van wat ik goed vind.
Zo heb ik bijvoorbeeld de norm om geen geld te geven aan kinderen die bedelen. Duidelijk , toch? Maar vanochtend hing er voor de zoveelste keer een meisje aan mijn been. Ze was vies en mooi en ze sprak (bijna)perfect engels. Na een heel gesprek en mij hele handige woorden in het indiaas te hebben geleerd (ga weg=cheloo in het indiaas en nogal een bruikbaar woord voor allenreizende vrouwen in India) vertelde ze over hoe slecht haar familie het heeft en met tranen in haar ogen vroeg ze of ik wat meel voor haar wilde kopen zodat haar moeder chiapati (heerlijk indiaas brood, geen naan) voor haar kon maken. Toen ik nee zei, vroeg ze waarom.
Tja, leg dat maar eens uit.
Verderop, bij een groentekraam heb ik een kilo mandarijnen gekocht, op een moment dat ze het niet meer zag aankomen. Haar ogen straalden toen ze het kreeg.
Of het goed is? Wist ik niet meer.
Maar blijkbaar staat "mens zijn" staat nog altijd iets hoger op mijn lijstje.